Kind aan de klink

Ik val in groep 7 in en sta bij de deur van de klas als ze binnen komen van gym. Ze lopen me bijna omver.
“Jullie mogen wat mij betreft even wat drinken en anders pak je je boek en ga je rustig lezen.” Bijna alle kinderen doen wat ik gezegd heb. Een meisje hangt aan de deurklink. Ik vraag haar te kiezen (drinken of lezen). Ze blijft hangen.

Keuzemoment: mijn autoriteit laten gelden of contact maken. (Optie een, vanuit spanning: hoe hou ik hier orde? Optie twee: vertrouwen in de leerlingen en mezelf). Ik kies optie twee (streng ingrijpen kan altijd nog) en vraag haar hoe ze heet.

“Tourya.”
“ Waarom ga je niet op je plaats zitten?”
Haar antwoord verrast me: “Ik wil u helpen.”
“Hoe bedoel je?”
“Nou, er zijn nog kinderen op de gang en ik wil de deur dicht doen.”
“O, dat vind ik heel aardig van je. Maar ga maar zitten.”
“Nee, ik wil de deur doen.”
Weer een keuzemoment. Iets in haar maakt me alert.
“Ok, doe jij zo de deur dicht en ga dan snel zitten.” Dat doet ze.
Het uur erna valt ze me op: ze maakt bijzondere geluidjes maar doet prima met de les mee. Wanneer het tijd is geef ik alle leerlingen een hand. Tourya geeft me een knuffel.

Niks bijzonder allemaal, zou je denken. Een collega vraagt even later hoe het gegaan is, vooral met Tourya. “Er gaat nogal eens een stoel door de klas als ze een driftbui heeft.”

Uit: Meester in de klas, persoonlijk leiderschap voor leerkrachten van Simone van Dijk. Verschijnt half april 2018. Een uitgave van BigBusinessPublishers